KİRPİLERİN HİKAYESİNİ BİLİR MİSİNİZ?

Geçen gün yakın bir arkadaşımdan dinlediğim KİRPİ HİKAYESİ çok hoşuma gitti ve sizlerle paylaşmak istedim. Aslında ilk defa duyulmuş veya çok değişik bir hikaye değil ama işte kıssadan hisse meselesi. Ben de böyle payıma düşen hisseleri dinlemeyi,anlamayı çok severim.

''Hayat işte!'' derim, anlayana bir de öğrenebilene! O başka öğretmenlere benzemez de.

Önce bir anlatır, sonra bakar ki anlamıyorsun, kafana vura vura anlatır bu kez. Hiç de öyle günümüzün anlayışlı, empatik öğretmenleri gibi de değildir yani! Ha yine mi anlamadın verir seni disipline ve alırsın bol bol ceza.

İşte o zaman,ne güzel öğrenirsin dersini.

Neyse; fabl türü bu hikayede arkadaş olan bir grup kirpi ''Biz neden birbirimizden ayrı duruyoruz ki? Hava çok soğuk, üşüyoruz, sıkı sıkı sarılalım birbirimize, üşümeyiz o zaman'' diyerek iyice yakınlaşmışlar; ancak öyle dip dibe gelmişler ki hepsinin iğnesi birbirine batmış ve kan revan içinde kalmışlar.

''Olmaz böyle, ayrılmalıyız birbirimizden ve uzak durmalıyız!'' diyen bir kirpinin fikrine uyarak uzaklaşmışlar ve kaçmışlar birbirlerinden. Tabii hava soğuk malum, çok üşüdükleri için yavaş yavaş donarak hepsi ölmüş, yok olmuş.

Denge ve mesafe ayarı ne kadar önemlidir hayatta değil mi ?

Canını yakmadan, nefes alanını daraltmadan, sıkmadan, bunaltmadan birlik ve beraberlik içinde ve iyi niyetle var olabilmek, güçlenebilmek ya da uzaklaşıp, tekleşip tamamen yok olmak? 

Sadece kalp işi değil aynı zamanda ciddi bir akıl işi bence.

Keyif Dolu Günleriniz Olsun...

Petek Uluğ